به امید روزی که تمامی عشاق به معشوقشان برسند .

چند وقته که تمام فکر و ذکر مردم عشق ولی درست به اون عمل نمیکنند در حالی که بعضی از ما نیخواهیم درک کنیم که بابا زندگی بدون عشق زندگی حیواناته نه ما که ناسلامتی اشرف مخلوقات هستیم چرا از عشق می ترسید چرا جرات نداریم عشقمون رو ابراز کنیم .

توی این عصر ، تو این زمانه پیشرفت همه علوم ما تو عشق سیر نزولی داریم و از همه بیشتر این قشر جوان جامعه ماست که با این مشکل دست و پنجه نرم می کند ، برای جوانان از عشق می گوییم از لیلی ومجنون ، از وامق و عذرا ولی در شزایط کنونی خانواده و جامعه دقت نمیکنیم ، نمی فهمیم که جوان بیچاره ما برای عشق چه باید بکشد و امیدی به وصال ندارند آخه مگه عشق هم به گناهان اضافه شده .

آری این جوانان سرزمین ما دختران و پسران که درگیر زندگی ماشینی شده اند و نمی توانند حتی فکر عشق را هم به ذهن راه دهند ، بعضی ها عشق را نهی می کنند و آن را منحصر به کتاب و افسانه می پندارند ، می گن برو فکر آب و نان باش که عشق برای تو هیچی نمیشه غافل از اینکه همین عشق و امید وصال میتونه عاملی برای موفقیت قشر جوان باشه اگه درست هدایت شه میتونه باعث تلاش بیشتر شه برای رسیدن به معشوق می دانم شاید خیلی از شما که دارین این مطالب رو میخونید مسخره کنید بخندید ، یا اینکه الان بخوانید و دیگر هیچ ولی بیایید همگی روی این کلمات و جملات فکر کنیم جوان ایرانی که برای رسیدن به عشق خودش و تشکیل یک خانواده که جز مقدسترین نهادهای اجتماعیه در سن و سال واقعی و قانونی خودش باید با مشکلات زیادی دست و پنجه نرم کند و در نهایت هم شاید موفق شود تفاوتها باید ها و نباید ها و خلاصه همه اون چیزهایی که جوان را منع می کند از ابراز عشق .

جوانی تو سری خورده نامید که حتی جرات نداره عشق رو درک کنه یا اسم اون رو به زبون بیاره اونم به خاطر سخت گیری های والدین و اینکه درک نمی کنند جوان خودشان را ، آخه مگه چی میشه اگه عشق تحت نظارت مستقیم والدین باشه و اوونها به خاطر تجربیاتشان راهنمایی کنند نه اینکه مانع این کار باشند .

اگه نظری داشتین یا مطلبی در این مورد به نظرتون رسید ، نظر یادتون نره

موفق و عاشق باشید